24.06.2020

W kontrakcie na życie dostałam

siedem miliardów oddechów,

pięćdziesiąt pięć wiader łez,

czternaście tysięcy uśmiechów,

sześć lat tęsknoty,

trzy zdrady,

cztery miesiące miłości,

jedno dzieciństwo,

młodość

i tylko pół starości.

W kontrakcie na życie dostałam

dwadzieścia pięć lat cierpienia,

jedną ciążę bliźniaczą

i cztery poronienia.

Dostałam pięćdziesiąt ton słońca,

dziewięć tysięcy zapachów,

sto kilometrów spojrzeń

od ośmiu wspaniałych chłopaków.

A mimo to, wciąż usilnie

staram się aneksować umowę.

Wolność uparcie przeliczam

na metry kwadratowe.

Rozciągam zapis o pięknie,

wykreślam ten o słabości

i wymachując kontraktem

domagam się sprawiedliwości

zamiast zaufać klauzuli,

która w nim zawsze zostanie –

półminutowa śmierć,

trzy dni w grobie

i jedno zmartwychwstanie.

Natalia Koprowska, 24.06.2020r.